Saltar ao contido

Antifonte o Sofista

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaAntifonte o Sofista
Nome orixinal(grc) Ἀντιφῶν Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacementoséculo V a. C. Editar o valor en Wikidata
Atenas, Grecia Editar o valor en Wikidata
Mortec. século V a. C. Editar o valor en Wikidata
Atenas, Grecia Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoFilosofía Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónescritor, filósofo, matemático Editar o valor en Wikidata
Período de actividade(Con vida en: século V a. C. Editar o valor en Wikidata)
Descrito pola fontePaulys Realenzyklopädie der klassischen Altertumswissenschaft
Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron
Real'nyj slovar' klassicheskih drevnostej po Ljubkeru (en) Traducir Editar o valor en Wikidata

O nome Antífonte o Sofista ou Antifonte de Atenas (En grego Ἀντιφῶν; romaniz.: Antiphṓn (Антифонт), pronunciado /ˈæntəˌfɒn, -ən/ ) úsase para referirse ao escritor de varios tratados sofísticos. Probabelmente viviu en Atenas nas dúas últimas décadas do século V a.C., pero case nada se sabe da súa vida.[1]

Desde a antigüidade debateuse se o escritor destes tratados sofísticos non era en realidade outro que Antífonte o Orador, ou se Antífonte o Sofista era de feito unha persoa separada. Esta segue sendo unha activa controversia académica; dos editores recentes, Gagarin, e Laks e Most, cren que só hai un Antifonte, mentres que GJ Pendrick defende a existencia de dous individuos separados.[2]

O máis importante destes tratados foi Sobre a verdade, cuxos fragmentos sobreviventes abranguen moitos temas diferentes, desde a astronomía e as matemáticas até a moral e a ética.[3] Tamén se conservan fragmentos dos tratados da Concordia e Politicus; estes fragmentos foron ás veces atribuídos ao Orador máis que ao Sofista.[4]

Tampouco se sabe con certeza se o tratado sobre a interpretación dos soños baixo o nome de Antifonte foi escrito por Antifonte o Sofista ou se este foi escrito por outro Antifonte diferente. As edicións de Pendrick e de Laks e Most parten de que este tratado foi escrito polo mesma Antifonte que as obras sofísticas.[5]

Antifonte o Sofista

[editar | editar a fonte]
Un papiro do século III d.C. atribuído ao primeiro libro de Sobre a verdade (P.Oxy. XI 1364 fr. 1, cols. v–vii)

A Antifonte o Sofista atribúese un tratado coñecido como Sobre a verdade, do que só quedan fragmentos. É de gran valor para a teoría política, xa que parece ser un precursor da teoría dos dereitos naturais. As opinións expresadas nel suxiren que o seu autor non podería ser a mesma persoa que Antifonte de Ramunte, xa que se interpretou como unha afirmación de fortes principios igualitarios e libertarios apropiados para unha democracia — pero antitéticos aos puntos de vista oligárquicos de quen foi fundamental no golpe democrático do 411 como Antifonte de Ramunte.[6] Argumentouse que esa interpretación quedou obsoleta á luz dun novo fragmento de texto de Sobre a verdade, descuberto en 1984. As novas probas supostamente descartan unha interpretación igualitaria do texto.[7]

As seguintes pasaxes poden confirmar os compromisos fortemente libertarios de Antifonte o Sofista.

"Natureza" require liberdade

[editar | editar a fonte]

Sobre a verdade xustapón a natureza represiva da convención e da lei (νόμος ) con "natureza" (fisis, φύσις ), especialmente a natureza humana. Considérase que a natureza esixe espontaneidade e liberdade, en contraste coas restricións a miúdo gratuítas impostas polas institucións:

A maioría das cousas que son legalmente xustas son [non menos] ... hostil á natureza. Por lei estableceuse para os ollos o que deben ver e o que non deben ver; para os oídos o que deben oír e non deben oír; para a lingua o que debe falar e o que non debe falar; para as mans o que deben facer e o que non deben facer... e para a mente o que debe desexar e o que non debe desexar.[8]

A represión significa dor, mentres que a natureza (a natureza humana) é evitar a dor.

Noutro lugar, Antifonte escribiu: "A vida é como unha breve vixilia, e a duración da vida como un só día, por así dicir, no que levando os ollos á luz damos lugar a outros que nos suceden".[9] Mario Untersteiner comenta:

"Se a morte segue segundo a natureza, por que atormentar o seu contrario, a vida, que é igualmente segundo a natureza? Ao apelar a esta tráxica lei da existencia, Antifonte, falando coa voz da humanidade, quere sacudir todo o que pode violentar a individualidade da persoa." [10] Infórmase de que Antifonte montou unha caseta nun ágora pública onde ofrecía consolo aos doentes.[11]

No relativo á liberdade natural e a igualdade de todos os homes, Antifonte anticipa a doutrina dos dereitos naturais de Locke.

Matemáticas

[editar | editar a fonte]

Antifonte tamén era matemático; xunto ao seu compañeiro Bryson de Heraclea, foi o primeiro en dar unha cota superior e inferior para o valor de pi inscribindo e despois circunscribindo un polígono ao redor dun círculo e, finalmente, procedendo ao cálculo das áreas dos polígonos. Este método aplicouse ao problema da cuadratura do círculo e ao cálculo de pi até Isaac Newton.[12]

O Anonymus Iamblichi

[editar | editar a fonte]

O Protrepticus de Iamblichus contén un extenso fragmento dun importante autor antigo (estudado por estudosos como parte do movemento sofista), sobre educación e filosofía política. Esta pasaxe foi identificada orixinalmente por Friedrich Blass en 1889 como obra de Antifonte, pero esta atribución non foi xeralmente aceptada. En consecuencia, este traballo é referido na erudición moderna como o Anonymus Iamblichi .[13][14]

Notas

[editar | editar a fonte]
  1. ↑ G.J. Pendrick, Antiphon the Sophist (2002) p.26
  2. ↑ Consúltese Pendrick, pp. 2–24. A. Laks and G. W. Most, Early Greek Philosophy vol. IX (2016) pp. 2–3.
  3. ↑ Pendrick, pp. 32-35
  4. ↑ Pendrick, pp. 39-49
  5. ↑ Sobre isto, véxase Pendrick, pp. 24–26.
  6. ↑ W. K C. Guthrie, The Sophists, Cambridge: Cambridge University Press, 1971; véxase tamén Mario Untersteiner quen cita Oxyrhynchus Papyrus #1364 fragmento 2 no seu The Sophists, tr. Kathleen Freeman (Oxford: Basil Blackwell, 1954), p. 252
  7. ↑ pp. 351, 356, Gerard Pendrick, 2002, Antiphon the Sophist: The Fragments, Cambridge U. Press; also p. 98 n. 41 of Richard Winton's "Herodotus, Thucydides, and the sophists" in C.Rowe & M.Schofield, The Cambridge Companion to Greek and Roman Political Thought, Cambridge 2005.
  8. ↑ Antiphon, On Truth, Oxyrhynchus Papyri, xi, no. 1364, fragment 1, quoted in Donald Kagan (ed.) Sources in Greek Political Thought from Homer to Polybius "Sources in Western Political Thought, A. Hacker, gen. ed.; New York: Free Press, 2965
  9. ↑ Fr. 50 DK, citado en Stobaeus 4.34.63.
  10. ↑ Mario Untersteiner, The Sophists, tr. Kathleen Freeman (Oxford: Basil Blackwell, 1954) Cambridge: Cambridge University Press, 1971, p. 247
  11. ↑ Michael Gagarin, The Oxford Encyclopedia of Ancient Greece and Rome, Volume 1 (2010), p. 281.
  12. ↑ "The Ridiculous Way We Used To Calculate Pi". Veritasium (en inglés). Consultado o 2022-03-25. 
  13. ↑ "Introduction to Iamblichus' Exhortation to Philosophy". protepticus.info; Canadian Colloquium for Ancient Philosophy; Universidade da Columbia Británica. 10 de abril de 2015. 
  14. ↑ B. Cassin, 'Anonymus Iamblichi', en Brill's New Pauly

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Edición, con comentarios, de Eduard Maetzner (1838)
  • Texto de Friedrich Blass (1881)
  • Richard C. Jebb, Oradores do ático
  • Ps.-Plutarcho, Vitae X. Oratorum ou Vidas dos dez oradores Arquivado 12 de decembro de 2008 en Wayback Machine.
  • Filóstrato, Vit. Sofistarum, i. 15
  • Frank Lovis Van Cleef, Index Antiphonteus, Ithaca, Nova York (1895)
  • Michael Gagarin, Antifonte o ateniense, 2002, U. of Texas Press. Defende a identificación de Antifonte o Sofista e Antifonte de Ramnunte.
  • Gerard Pendrick, Antiphon the Sophist: The Fragments, 2002, Cambridge U. Press. Argumenta que Antifonte o Sofista e Antifonte de Ramnunte son dúas persoas distintas, e ofrece unha nova edición e un comentario sobre os fragmentos atribuídos ao Sofista.
  • Jordi Redondo, 'Antifonte. Discursos I–II', Barcelona, Fundació Bernat Metge, 2003–2004 (ISBN 84-7225-822-X e 84-7225-840-8). Argumenta a identificación de ambos os autores.
  • Antiphon 1. New York: Charles Scribner's Sons. 1970. pp. 170–172. ISBN 0-684-10114-9. 

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]
Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Antifonte_o_Sofista&oldid=6471702»